Ο Ροδάκης υπήρξε αρχιτέκτονας, γλύπτης, ζωγράφος, μουσικός και ποιητής, όντας ταυτόχρονα αγρότης, αρχιμάστορας, σύζυγος και πατέρας. Ένας άνθρωπος που κατάφερε να συνδυάσει όλες αυτές τις ικανότητες και δεξιότητες στο ένα και μοναδικό του αριστούργημα, το σπίτι του. Ένα κτίριο, ενταγμένο με μοναδικό τρόπο στο επικλινές τοπίο, σχεδιασμένο και κατασκευασμένο από τα υλικά του τόπου του.
Η μορφή και η διάταξη του σπιτιού του Ροδάκη είναι μια ομολογία του μέτρου, του ανθρώπινου μέτρου και της ανθρώπινης κλίμακας. Ο Ροδάκης, εμφυσώντας στο σπίτι του ένα κομμάτι της ύπαρξής του, μας δίδαξε με απλό και κατανοητό τρόπο, ότι τα κτίρια μπορούν να έχουν ψυχή, να είναι ζωντανά μέσα στο χώρο και στο χρόνο. Ότι μπορούν να αγγίζουν υπερβατικά, τις ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής, μέσα από την αισθητηριακή εμπειρία του χώρου.
Ο Ροδάκης κατάφερε με τον τρόπο του, να δομήσει τον τόπο αλλά και το χρόνο. Να συνενώσει την αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο με το σήμερα, την υλικότητα με την πνευματικότητα. Τα πνευματικά και συναισθηματικά θεμέλια της οικίας του Ροδάκη είναι - ή θα έπρεπε να είναι - και τα θεμέλια του μοντέρνου, αλλά και του σύγχρονου τρόπου αντίληψης της ζωής: η συνάντηση όλων των τεχνών, η επανένωση του ανθρώπου με τη φύση, ο συγκερασμός του τώρα με το χθες και αλλά και του χθες με το αύριο.
Αυτός είναι ο ορισμός και η ουσία της αληθινής αρχιτεκτονικής.